Patrząc na Jezusa ukrytego pod postacią Chleba wyobraź sobie Mojżesza, który zauważył na pustyni płonący, ale nie spalający się, krzew(Wj 3,5). Kiedy się zbliżył do dziwnego zjawiska, usłyszał głos Boga:
Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz jest ziemią świętą.
Nie ma świętszego miejsca na ziemi niż to, na którym znajduje się żywy i obecny Pan Jezus w Przenajświętszym Sakramencie. To jest ten sam Jezus, który konał trzy godziny na krzyżu, żeby wyprosić u Ojca dla Ciebie wieczne zbawienie. Prosił wtedy: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią -Łk 23,34
Tu, z tego miejsca, płynie więc do Ciebie nieustannie miłość oraz głęboka troska o Ciebie, o Twoje życie i o Twoje zbawienie.
2) Uciesz się, że Pan stoi przed Tobą paląc się miłością ku Tobie, ale nigdy Jego miłość się nie wypali – On nawet na ułamek sekundy nie przestanie kochać Ciebie bezgranicznie! On patrzy na Ciebie z zachwytem, bo jesteś Jego stworzeniem, Jego dziełem, Jego ukochanym dzieckiem.
3) Bóg mówi: Zdejmij buty. Cóż to dziś może oznaczać, kiedy przychodzisz tu na adorację, kiedy pragniesz zakosztować tu nieba – być choć trochę z Panem, tak jak kiedyś będziesz z Nim na stałe w wieczności?
Czym są więc w Twoim życiu te buty?
Jest w Tobie wiele jasności, ale też są ciemne obszary, które Cię oddalają od Boga. Światłość pomaga Ci być blisko – sam na sam – z Panem. Ciemność natomiast krępuje Twoją możliwość bycia w tak bliskiej relacji z Umiłowanym Panem w Eucharystii. Ciemności to jest to wszystko, co Cię od Jezusa dziś oddziela.
To mogą być:
Twoje grzechy i słabości,
Twoje nieprzebaczone sprawy,
Twoje przywiązanie do grzechu,
Twoje narzekania i żale,
Twoje pretensje i rozczarowania,
Twoje krzywdy, które Ci zadano i dawny ból odrzucenia,
Twoja zazdrość i porównywanie się,
Twój ból braku akceptacji i szacunku,
Twój bałagan uczuciowy, lęki i niepewność, depresyjne myśli,
Twój niepokój, napięcia i codzienne troski,
Twój brak zaufania, wątpliwości i pesymizm,
Twoja złość, niechęć do konkretnych osób i brak cierpliwości,
Twoje niewyznane kiedyś grzechy,
Twoje ciągłe zapominanie, że Jezus chce dźwigać Twoje ciężary, które niestety wolisz ciągnąć za sobą sam (a).
Zdejmij buty – to znaczy - zostaw to wszystko! Oddaj to Jezusowi! Zaproś Jezusa do swoich ciemności. On rozświetli Twoje mroki, które Cię tak wiele kosztują.
On sam powiedział: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11,28). Przyjdź zatem z tym bagażem, który
teraz w sobie widzisz i oddaj Jezusowi.
Mów:
¨Przebaczam (wymień wszystkich) ...
¨ Uwolnij mnie, Panie Jezu, z ...
¨ Powymiataj ze mnie, Panie Jezu, ...
¨Uzdrów mnie, Panie Jezu, z ...
¨ Oczyść mnie , Panie Jezu, z ...
¨ Zabierz, Panie Jezu,...
Jezus obiecuje Ci dać ukojenie, ale mówi jasno: Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych (Mt 11,29).
4) Jeżeli oddałeś(aś) swoje ciemności Jezusowi, to teraz staraj się otworzyć na oścież swoje serce przed Panem. Miejsce, na którym jesteś jest święte! Patrz na Pana z miłością – nic nie mów – tylko raduj się w sercu!!! Patrz na Niego jak najdłużej i nie spiesz się. Czas się teraz nie liczy – liczy się ON – P AN. To jest ta chwila, na którą tu przyszedłeś/przyszłaś. Patrz na ten żywy Krzew Miłości, który nigdy się nie wypali! Jezus zawsze będzie Ciebie kochał i tu stale będzie czekał na Twoją odpowiedź miłości. On tęskni za takimi chwilami, kiedy Go odwiedzasz.
5) Proś: niech Pan napełnia Cię miłością, ... pokojem, ... radością, ... błogosławieństwem, ... nadzieją. ... Chłoń te dary u samego źródła, u Jezusa, bo miejsce to jest święte. Dziękuj.
